Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Joel
1 2 3| Neste kapittel > |
Grashoppene 1Herrens ord som kom til Joel, son til Petuel. 2 Høyr dette, de eldste, og lytt, alle som bur i landet! Har slikt hendt før i dykkar dagar eller i dagane til fedrane dykkar? 3 Dette skal de fortelja til borna dykkar og dei til borna sine og deira born til ei slekt som kjem. 4 Det som var att etter den tyggjande grashoppa, åt den svermande, det som var att etter den svermande, åt den hoppande, det som var att etter den hoppande, åt den gnagande grashoppa opp. 5 Vakna, de drukne, og gråt! Klag, alle de som drikk vin, over druesaft munnen ikkje fekk smaka. 6 For eit folk har drege opp mot landet mitt, mektig og utan tal. Tenner har dei som ei løve og kjevar som ei løvinne. 7 Dei øydela vinstokkane mine og knekte fikentrea, flekte av, slengde bort, greinene vart kvite. 8 Klag som ei sørgjekledd jomfru klagar over sin ungdoms brudgom! 9 Grødeoffer og drikkoffer finst ikkje lenger i Herrens hus, prestane, Herrens tenarar, sørgjer. 10 Åkeren er øydelagd, jorda sørgjer, for kornet er øydelagt, vinen tørka inn, oljen er borte. 11 Bøndene blir til skamme, og vindyrkarane klagar over kveite og bygg, for grøda på åkeren er tapt. 12 Vinstokken er tørka inn, fikentreet visna, granateple, palme og apal, kvart tre på marka er tørt. Mellom menneska er gleda tørka inn. 13 Kled dykk til klage, prestar! Skrik, de som tener ved altaret! Gå inn og vak i sekkestrie, de som tener min Gud. For grødeoffer og drikkoffer blir haldne borte frå dykkar Guds hus. 14 Rop ut ei heilag faste, kunngjer ei høgtidssamling! Kall saman dei eldste, alle som bur i landet, i Herren dykkar Guds hus og rop til Herren! 15 Å, for ein dag! Ja, nær er Herrens dag, han kjem med vald frå Den veldige. 16 Vart ikkje maten borte for auga våre, glede og jubel frå vår Guds hus? 17 Såkornet har tørka under jordskorpa, bingane er tomme, låvane rivne, for kornet er tørka inn. 18 Kor buskapen rautar! Bølingar streifar omkring, for dei har ikkje beite. Sjølv saueflokkane må lida. 19 Til deg, Herre, ropar eg. For elden har ete opp beita i øydemarka, flammar har svidd av kvart tre på marka. 20 Sjølv villdyra skrik til deg, for bekkefara er tørka ut og elden har ete opp beita i øydemarka. |
| Neste kapittel > |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
31. mars 2023
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. ... Vis hele teksten
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. 8Gresset tørker bort, blomsten visner, men ordet fra vår Gud står fast for evig.» 9Gå opp på et høyt fjell, du Sions gledesbud! Løft din røst med kraft, Jerusalems gledesbud! Løft din røst, vær ikke redd! Si til byene i Juda: «Se, deres Gud!»
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. ... Vis hele teksten
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. 8Graset tørkar bort, blomen visnar, men ordet frå vår Gud står evig fast.» 9Gå opp på eit høgt fjell, du Sions gledebod! Lyft di røyst med kraft, Jerusalems gledebod! Lyft di røyst, ver ikkje redd! Sei til byane i Juda: «Sjå, dykkar Gud!»
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. ... Vis hele teksten
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. 8Rássi goiká, lieđđi goldná, muhto min Ipmila sátni bissu agálaš áigái. 9Goarkŋo alla várrái, Sion, don gii buvttát illusága! Gulat illusága alla jienain, Jerusalem! Čuorvvo, ale bala, gulat Juda gávpogiidda: Din Ipmil boahtá!