Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Malaki
1 2 3 4| Neste kapittel > |
| 1Ein bodskap. Herrens ord til Israel gjennom Malaki.
Herrens kjærleik 2 «Eg elskar dykk», seier Herren. Men de seier: «Korleis elskar du oss?» «Var ikkje Esau bror til Jakob?» seier Herren. «Eg elska Jakob, 3 men Esau hadde eg uvilje mot. Eg gjorde fjella hans til ei audn, eigedomen til ein ørken for sjakalar.» 4 Edom seier: «Vi er knuste, men byggjer ruinane opp att.» Men så seier Herren over hærskarane: «Dei byggjer opp, men eg riv ned. Dei skal kallast landet av urett, folket som Herren er harm på for alltid.» 5 De skal sjå det med eigne auge, og de skal seia: « Herren er stor, ut over Israels grenser.» Herrens dom over prestane 6 Ein son heidrar far sin, ein slave herren sin. Er eg far, kvar er då min heider, er eg herre, kvar er ærefrykt for meg? seier Herren over hærskarane til dykk prestar, de som viser forakt for mitt namn. De seier: «Korleis har vi vist forakt for namnet ditt?» 7 De ber fram uverdig mat på altaret mitt. De seier: «På kva måte har vi handla uverdig mot deg?» Ved å seia: « Herrens bord kan vi visa forakt.» 8 Når de ber fram eit blindt dyr til offer, er ikkje det gale? Når de kjem med eit dyr som er halt eller sjukt, er ikkje det gale? Kva om du kom med slikt til statthaldaren din? Trur du han då set pris på deg og tek venleg imot deg? seier Herren over hærskarane. 9 Og no, be om velvilje for Guds andlet så han viser oss nåde. Men når det kjem slikt frå dykkar hand, kan han då ta venleg imot deg? seier Herren over hærskarane. 10 Om berre nokon av dykk ville stengja tempeldørene så de ikkje til fånyttes kveikjer eld på mitt altar! Eg har inga glede av dykk, seier Herren over hærskarane, eg set ikkje pris på offer frå dykkar hand. 11 Frå der sol står opp til der sol går ned, er mitt namn stort mellom folkeslaga. Alle stader blir det tent offereld og bore fram reine offer i mitt namn. For namnet mitt er stort mellom folkeslaga, seier Herren over hærskarane. 12 Men de vanhelgar det når de seier at Herrens bord er uverdig, at maten på det er forakteleg frukt. 13 De seier: «For eit strev!» og blæs av det, seier Herren over hærskarane. De kjem med dyr som er røva, og med dyr som er halte eller sjuke, når de kjem med offer. Skulle eg setja pris på noko slikt frå dykkar hand? seier Herren. 14 Forbanna er den som fer med svik, som har eit hanndyr i buskapen og lovar å gje det til Herren, men i staden ofrar eit dyr som er skadd. For eg er ein stor konge, seier Herren over hærskarane, namnet mitt er frykta mellom folkeslaga. |
| Neste kapittel > |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
31. mars 2023
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. ... Vis hele teksten
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. 8Gresset tørker bort, blomsten visner, men ordet fra vår Gud står fast for evig.» 9Gå opp på et høyt fjell, du Sions gledesbud! Løft din røst med kraft, Jerusalems gledesbud! Løft din røst, vær ikke redd! Si til byene i Juda: «Se, deres Gud!»
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. ... Vis hele teksten
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. 8Graset tørkar bort, blomen visnar, men ordet frå vår Gud står evig fast.» 9Gå opp på eit høgt fjell, du Sions gledebod! Lyft di røyst med kraft, Jerusalems gledebod! Lyft di røyst, ver ikkje redd! Sei til byane i Juda: «Sjå, dykkar Gud!»
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. ... Vis hele teksten
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. 8Rássi goiká, lieđđi goldná, muhto min Ipmila sátni bissu agálaš áigái. 9Goarkŋo alla várrái, Sion, don gii buvttát illusága! Gulat illusága alla jienain, Jerusalem! Čuorvvo, ale bala, gulat Juda gávpogiidda: Din Ipmil boahtá!