Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Obadja
1Dommen over Edom 1Obadjas syn. Så seier Herren Gud om Edom: Ein bodskap har vi høyrt frå Herren, ein bodberar er send til folkeslaga: «Opp! Vi går til krig mot Edom!» 2 Sjå, eg gjer deg liten mellom folka, djupt forakta skal du vera. 3 Ditt hovmodige hjarte har narra deg, du som bur i fjellkløfter og held til høgt der oppe. Du seier i hjartet: «Kven kan støyta meg til jorda?» 4 Om du stig høgt som ørna, om du legg reiret ditt mellom stjerner, skal eg støyta deg ned derifrå, seier Herren. 5 Om tjuvar kom til deg, om røvarar kom om natta – det er ute med deg! – tok dei då berre det dei trong. Om drueplukkarar kom til deg, lèt dei då att ein etterhaust. 6 Men Esau blir gjennomsøkt, dei løynde skattane hans blir leita opp. 7 Alle du var i pakt med, driv deg av stad mot grensa. Alle du hadde fred med, svik deg og sigrar over deg. Dei som delte brød med deg, set feller for deg: «Det finst ikkje vit i han.» 8 Den dagen, seier Herren, skal eg utsletta dei vise i Edom og klokskapen på Esaus fjell. 9 Dine krigarar, Teman, blir slegne av skrekk, for kvar og ein skal utryddast frå Esaus fjell. På grunn av drap 10 og vald mot Jakob, bror din, skal du dekkjast av skam. Du skal utryddast for alltid. 11 Den dagen du heldt deg borte, dagen då framande førte hæren hans bort som fangar, då utlendingar gjekk inn gjennom hans portar og kasta lodd om Jerusalem, då var du som ein av dei. 12 Sjå ikkje på bror din med fryd på lagnadsdagen hans! Gled deg ikkje over folket i Juda den dagen dei går til grunne! Ver ikkje stor i munnen den dagen dei er i naud! 13 Gå ikkje inn gjennom porten til folket mitt på ulukkedagen deira! Sjå ikkje med glede, du òg, på det vonde som råka dei på ulukkedagen! Grip ikkje etter rikdomen deira på ulukkedagen! 14 Still deg ikkje ved vegskilja for å hogga ned flyktningane! Utlever ikkje dei overlevande den dagen det er naud! 15 For Herrens dag er nær over alle folkeslag. Slik du har gjort, skal det gjerast mot deg. Dine gjerningar kjem att over ditt eige hovud. Israel blir gjenreist 16 Som de drakk på mitt heilage fjell, skal alle folkeslag alltid drikka, drikka og svelgja og bli som om dei aldri hadde vore til. 17 Men på Sion-fjellet skal det finnast berging. Det skal vera heilagt. Jakobs hus skal driva ut dei som dreiv dei ut. 18 Jakobs hus skal vera ein eld og Josefs hus ein loge, og Esaus hus skal bli til halm. Dei skal brenna dei og fortæra dei, ikkje éin frå Esaus hus skal overleva. Herren har tala. 19 Negev skal ta Esaus fjell i eige, låglandet skal ta filistarlandet, dei skal ta Efraim-landet og Samaria-landet, og Benjamin skal ta Gilead i eige. 20 Dei bortførte, denne hæren av israelittar, skal ta det som tilhøyrde kanaanearane, heilt til Sarepta, og dei frå Jerusalem som er i eksil i Sefarad, skal ta byane i Negev. 21 Dei som er fria ut, skal gå opp på Sion-fjellet og dømma Esaus fjell. Og riket skal høyra Herren til. |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
31. mars 2023
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. ... Vis hele teksten
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. 8Gresset tørker bort, blomsten visner, men ordet fra vår Gud står fast for evig.» 9Gå opp på et høyt fjell, du Sions gledesbud! Løft din røst med kraft, Jerusalems gledesbud! Løft din røst, vær ikke redd! Si til byene i Juda: «Se, deres Gud!»
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. ... Vis hele teksten
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. 8Graset tørkar bort, blomen visnar, men ordet frå vår Gud står evig fast.» 9Gå opp på eit høgt fjell, du Sions gledebod! Lyft di røyst med kraft, Jerusalems gledebod! Lyft di røyst, ver ikkje redd! Sei til byane i Juda: «Sjå, dykkar Gud!»
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. ... Vis hele teksten
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. 8Rássi goiká, lieđđi goldná, muhto min Ipmila sátni bissu agálaš áigái. 9Goarkŋo alla várrái, Sion, don gii buvttát illusága! Gulat illusága alla jienain, Jerusalem! Čuorvvo, ale bala, gulat Juda gávpogiidda: Din Ipmil boahtá!