Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Salomos ordtak
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31| Neste kapittel > |
FØRSTE SAMLINGA (Kap. 1–9) 1 Ordtak frå Salomo, son til David og konge i Israel. 2 Til å gje kunnskap om visdom og formaning, til å forstå forstandige ord, 3 til å ta imot formaning som gjev innsikt om ærlegdom, rettferd og rett, 4 til å gje vitlause vit og den unge kunnskap og omtanke. 5 Den vise skal høyra og auka sin lærdom, den kloke læra å bruka sin tanke 6 så han skjønar ordtak og bilettale, ord av vismenn og gåtene deira. 7 Å frykta Herren er opphav til kunnskap, dei dumme foraktar formaning og visdom. Slå ikkje lag med syndarar 8 Høyr etter, son min, når far din formanar, forkast ikkje rettleiing frå mor di! 9 For det er ein vakker krans om hovudet, ei kjede som pryder halsen din. 10 Son min, følg ikkje syndarar om dei lokkar deg, 11 om dei seier: «Kom med oss! Vi vil liggja på lur etter blod, setja feller for skuldlause utan grunn. 12 Som dødsriket vil vi sluka dei levande og heile, lik dei som går i grav. 13 Alt som er kostbart, skal vi finna, fylla våre hus med røva gods. 14 Våg du lukka di hos oss, så skal vi ha felles kasse.» 15 Slå ikkje lag med dei, min son, hald din fot frå deira stigar! 16 Foten deira spring lett etter det som er vondt, og dei er snare til å ausa ut blod. 17 For det er nyttelaust å spenna nettet medan fuglane ser det. 18 Men dei ligg på lur etter sitt eige blod, dei set feller for seg sjølve. 19 Slik går det med alle som jaktar på vinning, ho tek livet av eigaren sin. Visdomen ropar på gata 20 Visdomen ropar høgt på gata, lèt røysta lyda på alle torg. 21 Ho ropar ut midt i ståket, tek til ords ved byportane: 22 Kor lenge skal de vitlause elska vitløysa? Kor lenge skal spottarane nyta sin spott og dårane hata kunnskap? 23 Snu dykk hit når eg talar til rette! Då lèt eg min pust strøyma ut til dykk og kunngjer orda mine for dykk. 24 Eg ropa, men de ville ikkje høyra, rette handa ut, men ingen lytta. 25 De kasta alle mine råd til side, ville ikkje høyra då eg tala til rette. 26 Difor skal eg le når ulukka rammar, og spotta når de blir slegne av redsle, 27 når redsla kjem som eit uvêr og ulukka som ein storm, når naud og trengsle kjem over dykk. 28 Då skal dei ropa, men eg svarar ikkje; dei skal leita, men ikkje finna meg. 29 For dei hata kunnskap, dei valde ikkje å frykta Herren, 30 dei ville ikkje ha mitt råd, viste ingen respekt då eg tala til rette, 31 Difor skal dei smaka frukta av si ferd og mettast av sine eigne planar. 32 Vitlause vender seg bort og lèt livet, sorgløysa valdar at dårane stuper. 33 Men den som høyrer på meg, bur trygt, i ro utan redsle for noko vondt. |
| Neste kapittel > |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
31. mars 2023
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. ... Vis hele teksten
6En røst sier: «Rop ut!» Jeg svarer: «Hva skal jeg rope?» «Alle mennesker er gress, all deres troskap er som blomsten på marken. 7Gresset tørker bort, blomsten visner når Herrens ånde blåser på den. Sannelig, folket er gress. 8Gresset tørker bort, blomsten visner, men ordet fra vår Gud står fast for evig.» 9Gå opp på et høyt fjell, du Sions gledesbud! Løft din røst med kraft, Jerusalems gledesbud! Løft din røst, vær ikke redd! Si til byene i Juda: «Se, deres Gud!»
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. ... Vis hele teksten
6Ei røyst seier: «Rop ut!» Eg seier: «Kva skal eg ropa?» «Alle menneske er gras, all deira truskap er som blomen på marka. 7Graset tørkar bort, blomen visnar når Herrens ande blæs på han. Sanneleg, folket er gras. 8Graset tørkar bort, blomen visnar, men ordet frå vår Gud står evig fast.» 9Gå opp på eit høgt fjell, du Sions gledebod! Lyft di røyst med kraft, Jerusalems gledebod! Lyft di røyst, ver ikkje redd! Sei til byane i Juda: «Sjå, dykkar Gud!»
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. ... Vis hele teksten
6Jietna dadjá: Sártno! Mun jearan: “Maid mun galggan sárdnut?” – Olmmoš lea dego rássi, nohkavaš nugo gietti lieđđi. 7Rássi goiká, lieđđi goldná go Hearrá vuoiŋŋahat bossu dasa. Duođaid, álbmot lea rássi. 8Rássi goiká, lieđđi goldná, muhto min Ipmila sátni bissu agálaš áigái. 9Goarkŋo alla várrái, Sion, don gii buvttát illusága! Gulat illusága alla jienain, Jerusalem! Čuorvvo, ale bala, gulat Juda gávpogiidda: Din Ipmil boahtá!